موقعیت جغرافیایی

 گرمسار غربی ترین شهرستان استان و دارای وسعتی حدود 5182 کیلومتر مربع می باشد، که از شمال به دماوند، از غرب به ورامین، از شرق به آرادان و از جنوب به کویر مرکزی محدود می شود.

رودخانه حبله‌رود که از رشته کوه‌های البرز مرکزی سرچشمه می‌گیرد مناطق اطراف گرمسار را سیراب می‌کند. از محصولات اصلی کشاورزی این منطقه، گندم، پنبه، خربزه، انار و انجیر را می‌توان نام برد. و مهمترین رشته صنایع دستی این شهرستان انواع گلیم با نقوش و طرح های بومی می باشد.
صنایع دستی و سوغات

صنایع دستی و سوغات این شهرستان همچون دیگر شهرستانهای استان از رونق و تنوع بسیار زیادی برخوردار است؛از جمله این صنایع می‌توان از قالی بافی، گلیم بافی، جاجیم بافی، پارچه بافی، خرجین بافی و سفال گری ، منبت کاری ، معرق کاری نام برد ، گلیم بافی گرمسار توانسته در بازارهای جهانی طرفداران زیادی را به خود اختصاص دهد.

از سوغات این شهرستان می توان از خربزه های شیرین و صاداراتی آن نام برد که در کویر گرمسار کشت می شود و همچنین در بخش ایوانکی که نوع خاصی به نام سوسکی وجود دارد همچنین محصولات لبنی خالص و انار و رب انار که بسیار مورد توجه می باشد.
جاهای دیدنی

    جاذبه های تاریخی:

قصر بهرام گور

قصر بهرام گور:

در جنوب گرمسار و در دامنهای شمالی سیاه کوه خرابه هایی قرار کرفته اند که افراد محلی به آن قصر میگویند .این کاروانسرا از مهم ترین بناهای سیاهکوه می باشد که با پلان مستطیل شکل ساخته شده است که مصالح عمده جهت ساخت این کاروانسرا سنگ می باشد و در بخشهایی نیز از آجر استفاده شده است،بنای بیرونی این قصر چهار گوش و دارای چند برج با دو دروازه شمالی و جنوبی است و روکار آن از سنگهای بزرگ آهکی صیقل شدة سفید رنگ است که از کوههای مجاور آورده شده‌اند. اطراف این قصر شش برج بنا شده و سر در آن سنگ بزرگ یکپارچه است. در دو طرف سردر ساختمان دو اتاق کوچک وجود دارد که گویا قراولخانه محسوب می‌شده است. در کنار مدخل قصر سنگ‌هایی قرار داده بودند که پاشنة درِ ورودی در سوراخ آنها می‌چرخید. درون بنا محوطة بزرگی است که گرداگرد آن بیست اتاق کوچک و یک در بدون روزن با پوشش گچی قرار گرفته است.نکته مهم و قابل توجه در این بنا ، نحوه تهیه آب موردنیاز ساکنان آن بوده است : آب به وسیله دو مجرای روی هم ، که مجرای زیرین از لوله‌های سفالین و دیگری مانند نهری سنگی از تخته سنگ‌های سفید یکپارچه ساخته شده بود ، به بنا منتقل می‌شد . این آب مصرفی از چشمه شاه دامنه سیاه کوه به استخرهای بزرگ مقابل بنا منتقل می‌شد . ساختمان این نهر آب ، برای بینندگان بسیار جالب و شگفت‌انگیز است و بنای آن یکی از شاهکارهای عصر خود به شمار می‌رود . این بنا که در دوره صفویه تعمیر اساسی شد ، به بنای شاه ‌عباسی معروف شده است؛ در پشت ساختمانهای درون حیاط , به صورت غلام گردشی و مکانی برای خواب و پخت و پز و طویله های بزرگی برای چار پایان دیده می شود. زمان ساخت این قصر بدرستی مشخص نمی باشد ودر بدنه کنار دروازة شمای جای خالی یک کتیبه به چشم می خورد . از قرائن چنین به نظر می آید که بنای کنونی بر شالوده یک بنای ویرانه باستانی گذاشته شده است . سفال هایی که از اطراف این بنا به دست آمده به احتمال قوی از دورة تیموری و نشانة آن است که این بنا پیش از صفویه برپا بود.[7]

قصر عین الرشید:

این قصر در دو کیلومتری شمال قصر شاه عباسی قصر بهرام و در قسمت میانی فاصله دریاچه نمک وکویر بزرگ قرار گرفته است . یک چشمه بزرگ که پراز آب شیرین است بین کاروانسرا و پست نگهبانی شکارگاه واقع شده که آب آن از طریق جوبی که هنوز هم آثار آن باقی است به باغ درون حصار کاخ میرفته تا درختان و گل ها را سیراب کند. خرابه های قصر و باغ امروز پوشیده از خارهای بیابانی است که به جای درختان و گیاهان زیبای گذشته روییده اند.

بنای عین الرشید از خارج 86 متر طول و حداکثر 47 متر عرض دارد و مشتمل بر دو حیاط بزرگ است که حیاط اصلی 51.5 متر طول و 47 متر عرض دارد . معبر ورودی به حیاط اصلی به شکل ایوانی به طول 9.7 و عرض 5.4 متر در جبهه جنوبی حیاط اصلی بنا شده است.

در دو طرف ایوان ورودی دو تالار وجود دارد که هریک پنج در به حیاط قصر دارند . ارتفاع هر دو تالار 5.20 متر است . در باریکه کناری هر دو تالار دو اتاق مستطیل شکل قرار دارد که این اتاق به تالار ها راه ندارند و مخصوص خدمه بوده اند . نظیر این اتاقها در جبهه جنوبی حیاط نیز وجود دارد که به تالار های جنوبی راه دارند.

قصر حرم سرا:

در یک کیلومتری جنوب شرقی قصر شاه عباسی یا قصر بهرام , یک بنای دیگر صفوی به چشم می خورد که حرمسرا نامیده میشود و ظاهرا در هنگام مسافرت خاندان سلطنتی، حرمسرا و در سایر مواقع محل سکونت شکارچیان سلطنتی بوده است.

آب آشامیدنی این بنا از چشمه های واقع در دامنة سیاه کوه، توسط یک کانال و پس از عبور از یک دره به استخری در بیرون جبهه جنوبی حرمسرا می رسید و پس از پر کردن آن از طریق کانالی دیگر به حوضی درداخل حرمسرا منتقل می‌شد.
قصر حرم سرا

در نیمه جنوب غربی حرمسرا، یک تالار بزرگ و در شمال آن تالار دو ایوان وجود دارد. در شمال ایوانها دو اتاق بنا شده است، که ابتدا وجود نداشته ولی بعد ها به بنا افزوده شده است. تالارهای موجود در ضلع شمال کاملاً منهدم شده اند و چنین به نظر میرسد که زلزله ای شدید باعث انهدام آها شده است.

قلعه استوناوند:
قلعه استوانوند

یاقوت حموی در سال 613 ه.ق این قلعه را دیده و عمر آن را تقریباٌ سه هزار سال می داند، در دوران شاهان قبل از اسلام این قلعه در دست مغان بوده است، قلعه استوناوند بر فراز تیغه های بلند دامنه جنوبی کوهستان البرز استوار شده و بقایای برج و باروی پیرامون آن پهنای دره حبله رود و راه قدیمی کناره رود را در میان گرفته است، برج های دیده بانی این دژ برتمامی طول دره و کناره های جنوبی رودخانه تا اراضی هموار حاشیه شمالی کویر ناظر است؛ ذکاوت و توانایی سازندگان در ساخت این دژ چنان بوده است که مسیر صعب العبور آن را با طراحی و معماری وکاستن و افزودن بر جسم کوه صد چندان کرده است.

جاده سنگفرش:
جاده سنگ فرش

جاده‌ی دست‌ساز سنگ‌فرش که با سنگ‌‌های تراش‌خورده روی بستر کویر گرمسار ساخته شده، بطول 35 کیلومتر و عرض 5 متر در مسیر شاهراه تاریخی اصفهان – ساری در دوره صفوی برای سهولت رفت وآمد کاروانیان که در این مسیر به باتلاقها و نمک زارهای جنوب گرمسار برخورد می نمودند احداث شده است تا کاروانها را از گزند سیلاب‌ها و زمین‌های گل‌آلود و چسبناک در فصول بارش حفظ کرده، روی این جاده بقایای دو پل سنگی هنوز مشاهده می‌شود که از تعداد دهنه‌های پل می‌توان حدس زد که هنگام بارندگی‌به ویژه در فصول بهار و پاییز چه سیلابی در این دشت وسیع به راه می‌افتد، این جاده به صورت گرده ماهی و در دوطرف آن کانالهای کوچکی ساخته شده که آبریز جاده می باشد البته لازم به توضیح است که کانالهای مجاور جاده از بین رفته است،شالوده جاده از آک و ماسه و بعضاً از خاکستر می باشد، بنا بر شواهد موجود و مطالعات انجام شده عموماٌ این سنگها به وسیله شتر از کوههای سیاه کوه به محل آورده شده است.

آب انبار بزرگ